Odczuwamy potrzebę zareagowania. Znajdujemy się w obliczu zmian dokonujących się w coraz szybszym tempie na każdym poziomie egzystencji: kulturowej, ekonomicznej, społecznej. Znajdujemy się zarazem w obliczu zagrożeń: zagrożeń kryzysu ekonomicznego, społecznych i kulturowych skutków globalizacji , zmian klimatycznych. Poczucie zagrożenia – rozumianego różnie w każdej grupie społecznej – powoduje narastającą polaryzację debaty publicznej. Debata nabiera obecnie cech destruktywnych w sytuacji, gdy mobilizacja społecznego wysiłku jest potrzebna by zmianom sprostać! Potrzebny jest zwrot.
Zwrot nie powinien polegać na wykluczeniu strony głoszącej poglądy nie akceptowane. Powinien on polegać na otwarciu w stronę głosów trudno słyszalnych!
Do najważniejszych zadań na 2014 dla nas należy zainicjowanie nowych form porozumienia, dialogu, ekspresji społecznej, skupionych na głosach słabszych, nie reprezentowanych przez środki masowego przekazu, nie wpisujących się w schemat konfrontacji stronnictw.Odnosimy się zarówno do treści jak i do formy przekazu. Chcemy otworzyć język sztuki w stronę włączenia form interaktywnych i w stronę zjawisk oscylujących pomiędzy językiem debaty publicznej a językiem formy artystycznej.
Zwracamy się do społeczności lokalnych jako do całości złożonych z różnych grup, w tym wiekowych. Ze szczególną uwagą uwzględniamy szanse ukryte w komunikacji z ludźmi starszymi i potrzeby dzieci, zwłaszcza na wsi. Bogaty, wielowymiarowy i zbudowany na relacji twarzą w twarz obszar form tradycyjnych jest istotnym medium w tym procesie. W drodze ku interaktywnej sztuce będziemy nawiązywali do teatru obrzędowego: do kolędy noworocznej i zapustów jak i do śpiewu – jak głosi tytuł projektu – wielogłosowego. Stanie się on ogniwem łączącym edukację artystyczną młodych adeptów z budowaniem postawy otwartości i słuchania głosu Innego. Spektrum użytych środków będzie wzbogacone konwencjami takimi jak rap, teatr Forum, performance, taniec butoh, improwizacja kontaktowa i inne.
W odniesieniu do treści pozostajemy wierni poruszonym przez nas tematom ostatnich lat: Chcemy, by debata publiczna została wzbogacona o pytania i problemy ludzi nie będących obecnie beneficjentami ekonomicznego rozwoju: ludzi niepełnosprawnych, mieszkańców odległych wsi, ludzi starszych. By przedmiotem konstruktywnej debaty stały się zadania wynikające z procesów globalizacji – takie jak napływ imigrantów i skutki antropogenicznej zmiany klimatu – spychane ciągle na margines dyskursu publicznego. Chcemy także uczynić tematem społecznej refleksji zagrożenie konfliktem.
Działania teatru społecznego w przyszłości nie mogą pozostać domeną projektów doraźnych, ograniczonych do krótkoterminowych – z konieczności – strategii organizacji pozarządowych. Pragniemy zwrócić uwagę na potrzebę zbudowania w Polsce struktur instytucjonalnych, które dawałyby tego typu działaniom stabilne oparcie.
Erdmute Sobaszek
Wielogłos, to tytuł projektu Wacława Sobaszka, realizowanego w ramach ministerialnego stypendium w roku 2014.